نابودی دامداری فیروزکوه در سال جهش تولید

دامداران فیروزکوهی هنوز چشم امیدی به مقامات مسئول دارند تا بتوانند نجات پیدا کنند؛ اشخاصی که نسل اندر نسل دامدار بودند و عمر ۷۰ ساله را پای دام گذاشتند هم اکنون به تماشای بی ارزش شدن مال خود نشسته اند.

به گزارش پایگاه خبری دیمه نیوز، سال گذشته اوایل مهر ماه جو و یونجه غذای اصلی گوسفندان کیلویی هزار تومان کاه کیلویی ۴۵۰ تومان برای دامداران فیروزکوه قابل دسترسی بود اما اکنون قیمت جو کیلویی ۴ هزار تومان می باشد یونجه ۱۰۰۰ تومانی کیلویی ۴۰۰۰ تومان و کاه ۴۵۰ تومانی کیلویی ۲۱۰۰ تومان و حقوق چوپان نیز نسبت به سال گذشته سه برابر شده و نهاده دامی پیدا نمی شود.

تولید گوشت در شهرستان فیروزکوه روندی بدون دلال است چرا که دامدار دام خود را به کشتارگاه می دهد و قصاب نیز با سود ۹ الی ۱۰ درصد آن را می فروشد، سال گذشته در همین زمان قیمت گوشت کیلویی ۱۲۰ هزار تومان بود که دولت با قیمت های دستوری به ۱۰۰ هزار تومان رساند، اما قیمت دستوری با جهش ۸۰ الی ۴۰۰ درصدی نهاده های دامی تبعات خود را نیز دارند.

ملکدار، دامدار فیروزکوهی که ۴۰۰ راس هم اکنون در فیروزکوه دارد، در گفت و گو با دیمه نیوز، اظهار کرد: من جویی را که دو ماه پیش کیلویی ۱۸۰۰ تومان حواله گرفتم، هم اکنون درحال عرضه در تعاونی دامداری فیروزکوه با قیمت حدود ۳۰۰۰ تومان است؛ این عرضه نیز با مشکلات خاص خود همراه است اعم از این که دامدار دفترچه داشته باشد و حتما گاو داشته باشد تا در کنار گوسفندان گاو ها شیر دهند، شیر را تحویل سکوی شیر دهد و آنجا عضو باشد که در نهایت ماهی ۵۰۰ کیلو جو بگیرند؛ دامداری همانند من که ۴۰۰ راس گوسفند دارد ۵۰۰ کیلو غذای یک روز گوسفندان است.

وی افزود: ما موافق افزایش قیمت گوشت نیستیم و درخواست ما کاهش قیمت نهاده دامی است که ما فقط ضرر ندهیم؛ در صورتی که بخواهند به ما دامداران مرگ تدریجی بدهند تیر خلاص را خودمان می زنیم و گره ای که مسئولین با دست باز نکنند ما دامداران با دندان خود آن گره را باز می کنیم؛ این کار نه به نفع ما است نه به نفع جامه چرا که جو غذای اصلی دام است و بنده حاضرم با کیلویی ۴۰۰۰ تومان هم بخرم اما نیست.

بنا بر این گزارش؛ دامداران فیروزکوهی هنوز چشم امیدی به مقامات مسئول دارند تا بتوانند نجات پیدا کنند؛ اشخاصی که نسل اندر نسل دامدار بودند و عمر ۷۰ ساله را پای دام گذاشتند هم اکنون به تماشای بی ارزش شدن مال خود نشسته اند و حسرت می خورند که چرا سرمایه خود را در راه تولید کشور گذاشتند؛ در حالی که همانند بسیاری می توانستند در بازار طلا و سکه سرمایه گذاری کنند و سودهای کلانی از این بازار ببرند.

باید توجه کرد که غالب دامداران درآمدشان فقط از راه دامداری است؛ در شهرستانی مانند فیروزکوه شغل بسیاری از مردم دامداری است و مستقیم و غیر مستقیم تعدادی زیادی از راه دام امرار معاش می کنند.

قابل توجه است که ذخایر ژنیکی دام هم مسئله مهمی است و توجه خاصی به آن نمی شود؛ با ادامه این روند وقتی دامدار از راه دامداری نتواند زندگی خود را پیش ببرد، تمام دام خود را به دست تیغ می سپارد؛ در نهایت حداقل در فیروزکوه دو نژاد سنگسری و نژاد دو رگه افشاری با ادامه این وضعیت نابود می شوند.

انتهای پیام/